لطفا مزاحم نشوید، وگرنه شما را می‌کشیم!+تصاویر

از پادشاه تبعیدشدۀ بلژیک تا کشتی باری پرایمرز در سال ۱۹۸۱، برخورد با سنتینلی‌ها همیشه هم برای غریبه‌ها و هم برای جزیره‌نشینان با ضرر همراه بوده است.

جنوب نیوز: در سال ۱۹۸۱، یک کشتی باری به نام پرایمرز، در یک صخرۀ مرجانی در خلیج بنگال به گل نشست. پس از چند روز که در صخره گیر کرده بودند، یک دیده‌بان گزارش کرد که گروهی را می‌بیند که از جنگلی در چند صد متری خارج می‌شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

خوشحالی ملوانان که فکر می‌کردند احتمالاً گروه نجات به سویشان می‌آید، با نزدیک شدن مردان فرونشست: این مردان تقریباً برهنه، نیزه‌ها و تیرکمان‌هایشان را به سوی کشتی تکان می‌دادند.

کاپیتان پرایمرز با بی‌سیم اینطور به دفترشان در هنگ‌کنگ خبر داد: "مردان وحشی، حدوداً بیشتر از پنجاه نفر، با سلاح‌های دست‌ساز دارند، دو یا سه تا قایق چوبی می‌سازند. نگرانیم که تا غروب وارد کشتی بشوند. نمی‌شوند جان همۀ خدمه را تضمین کرد. "

آن‌ها اعضای همان قبیله‌ای بودند که جان آلن چاو، میسیونر آمریکایی را در هفدهم نوامبر کشتند. خدمۀ پرایمرز نجات یافتند. موجهای خروشان قایق‌های جنگجویان قبیله را عقب راند و باد تیر‌هایی که پرتاب می‌کردند را منحرف می‌کرد. پس از سه روز ترسناک، که طی آن خدمۀ کشتی با لوله، منور و دیگر سلاح‌های سرهم‌بندی شده به نگهبانی می‌پرداختند، یک کشتی نظامی هندی به نجاتشان آمد. پرایمرز هنوز همانجایی است که ۳۷ سال پیش به گل نشست.

چاو در هنگام دور زدن جزیرۀ سنتینل شمالی، احتمالاً کشتی را دیده است. او به پنج ماهیگیر ۲۵۰۰۰ روپیه (۲۷۵ پوند) داده بود تا سوار بر قایقی او را قاچاقی به آنجا ببرند.

همچون حادثۀ پرایمرز، کشته شدن چاو در حالی که سعی داشت ستینلی‌ها را، علیرغم قانون هند و هشدار‌ها نسبت به اینکه میکروب‌های خارجی می‌تواند موجب مرگ مردم قبیله شود، به مسیحیت فرا بخواند، دوباره توجه را به یکی از منزوی‌ترین جوامع بشری جلب کرده است.

برخورد میان این قبیله که تخمین زده می‌شود حدود ۱۰۰ نفر باشند، با جهان خارج، یک گاهشمار خشونت‌بار است. در سال ۱۹۷۴، یک عضو گروه نشنال جئوگرافیک که در حال ساختن مستندی در این جزیره بود، از ناحیۀ پا هدف تیر کمان قرار گرفت.

سال بعد از آن، پادشاه تبعید شدۀ بلژیک پس از مشاهدۀ یک مرد قبیله‌ای تنها که از جنگل بیرون آمده بود و تیرکمان خود را به سمت کشتی پادشاه تکان می‌داد، از رفتن به جزیره منصرف شد.

در سال ۲۰۰۶، دو مرد که بدنبال آهن‌پاره‌های به جا مانده از کشتی‌ها بودند در این جزیره به گل نشستند و با تبر تکه تکه شدند. پلیس این هفته گفت که اجساد آن‌ها "همچون مترسک" از شاخۀ بامبو آویزان شده و رو به اقیانوس نصب شده بود.

اما آن‌هایی که تجربۀ معاشرت با سنتینلی‌ها را داشته‌اند، این موضوع را که آن‌ها ذاتاً تهاجمی هستند را رد می‌کنند. تی‌ان پاندیت، مردمشناسی که یکی از اولین ملاقات‌های موفق با این قبیله را در سال ۱۹۹۱ انجام داده، این هفته به یک خبرگزاری هندی گفت: "آن‌ها مردمی دوستدار صلح هستند. "

ویوک رائه، که سابقاً ادارۀ جزایر آندامان و نیکوبار را که از قلمرو‌های هند هستند که جزیرۀ استینلی‌ها را هم شامل می‌شوند، بر عهده داشته نیز با تایید حرف‌های پاندیت، می‌گوید: "رفتار خصومت‌آمیزی که از خود نشان می‌دهند، نشانۀ عدم امنیت زیادی است که احساس می‌کنند.

تردید شدید آن‌ها نسبت به غریبه‌ها، که اغلب به عنوان نوعی بربریت غیرعقلانی در مردمان این جزیره به آن نگاه می‌شود، احتمالاً دلایل موجهی دارد. پاندیت می‌گوید: "این تردید و بدبینی از نسلی به نسل بعد منتقل شده است. "

قرن‌ها پیش، مجمع‌الجزایر آندامن، معدنی برای تاجران برمه‌ای که تجارت برده می‌کردند محسوب می‌شد، که اعضای چهار قبیلۀ شکارچی-گردآورندۀ ساکن این جزایر را اسیر می‌کردند و به عنوان برده در جنوب شرق آسیا می‌فروختند. از سال ۱۸۵۷، این جزایر بدل به مستعمرۀ دائم بریتانیا شدند و از آن‌ها به عنوان زندانی برای کسانی که در شورش هندیان در آن سال دستگیر شده بودند استفاده می‌شد. آن شورش تا آن زمان بزرگترین قیام علیه حکومت استعماری در شبه‌قارۀ هند محسوب می‌شود.

کلیر اندرسون، استاد تاریخ در دانشگاه لستر می‌گوید: "بریتانیایی‌ها سیاستی را در پیش گرفتند که میان یکپارچه کردن این قبیله با جامعه، مهار آن‌ها و نابود کردن آن‌ها نوسان داشت. "

یکی از کار‌هایی که انجام می‌شد، به گروگان گرفتن اعضای قبایل و نگه داشتن آن‌ها به مدت چندین هفته بود، تا به آن‌ها ثمره‌های تمدن بریتانیا را نشان دهند. موریس ویدال پورتمن، از فرماندهان نیروی دریایی سلطنتی، این استراتژی را در جزیرۀ سنتینل شمالی به کار بست و دو فرد کهنسال قبیله و چهار بچه را که در یکی از سکونتگاه‌های داخل جزیره پناه گرفته بودند، ظاهراً تنها کسانی که نتوانسته بودند فرار کنند را به اسارت گرفت.

 

او بعد‌ها نوشت که اسرا "به سرعت بیمار شدند و پیرمرد و همسرش مردند، و بنابراین چهار کودک را با مقادیری هدایا به خانۀ خودشان بازگرداندیم. "

قبایلی که به حکومت بریتانیایی‌ها تن دادند، شاهد نابودی خود به سبب بیماری و زیاده‌روی در مصرف الکل، تنباکو، شکر و دیگر مضرات یکجانشینی بودند. در سال ۱۸۵۸، بر اساس سرشماری بریتانیایی‌‎ها، حداقل ۵۰۰۰ مردم قبیله‌ای در آندامان زندگی می‌کردند. تا سال ۱۹۳۱، تعدادشان به ۴۶۰ تقلیل یافته بود.

حتی برای پورتمن هم موضوع آشکار بود، او به انجمن سلطنتی در لندن گفت: "ارتباط این قبایل با خارجی‌ها، هیچ چیز برایشان به همراه نداشته مگر ضرر، و برای من مایۀ تاسف بزرگی است که می‌بینیم چنین نژاد مطبوعی به این سرعت در حال انقراض است. "

در جنگ جهانی دوم، آندامان صحنۀ نبرد و بمباران‌های سنگین بود. پی‌‍سی جوشی، استاد مردم‌شناسی در دانشگاه دهلی، حدس می‌زند که این موضوع روی سنتینلی‌ها تاثیر گذاشته است. "آن‌ها حتماً بخشی از آن خاطرات را در خاطرۀ جمعی خود دارند. "

از سال ۱۹۶۷، مردم‌شناسانی که برای دولت هند کار می‌کردند، سعی برای اینکه با طمأنینه اعتماد سنتینلی‌ها را جلب کنند آغاز کردند و برایشان هدایایی از نارگیل، موز و میله‌های آهنی می‌فرستادند.

میله‌های آهنی بعدتر به صورت نوک پیکان تیر‌های قبیله که گهگاه به سوی محققان پرتاب می‌شدند، مشاهده شد. آن‌ها این امر را به صورت شاهدی بر این موضوع دانستند که این قبلیه که حداقل ۳۰۰۰۰ سال قدمت دارد، به جامانده از عصر دوران نوسنگی نیست. سبک زندگی آنان می‌توانست همچون هر جامعۀ انسانی دیگری تکامل یابد.

کاوش‌های همراه با انداختن هدایا، در دو دهۀ اخیر متوقف شده‌اند. سیاست فعلی دولت هند این است که فقط سنتینلی‌ها را به حال خودشان بگذارد.

بخشی از دلیل این موضوع، به تجربۀ هند با یک قبیلۀ آندامانی دیگر به نام جاراوا باز می‌گردد. در سال ۱۹۹۶، پسربچه‌ای جاراوایی در حالی که سعی داشت از یک سکونتگاه امروزی میوه بدزدد، دچار شکستگی پا شد. او را به بیمارستان بودند، و پنج ماه دوران نقاهتش به طول انجامید. او قدری هندی یاد گرفت و با پدیدۀ تلویزیون آشنا شد. سپس نزد قبیله‌اش بازگشت.

یک سال بعد، پسر گروهی از جاراوا‌ها را به بیرون از جنگل آورد تا پس از قرن‌ها خصومت، رسماً دست صلح قبیله را دراز کند. با این حال، به این تجربه با جاراوا‌ها به دید موفقیت و پیروزی نگاه نمی‌شود.

بیماری‌هایی نظیر سرخک به جان قبیله افتادند. مسئولان به این فکر افتادند که توریست‌ها را به تماشای این قوم‌ها ببرند. مردم‌شناسان در هراسند که این قبیله نیز در مسیر سایر قبایل رو به نابودی آندامان قرار گرفته باشد.

کانچان موخوپادهای، یک مامور سابق هندی که با گروه مردمشناس در این جزایر خدمت کرده، می‌گوید: به تجربۀ دهشتناک قبلیۀ بزرگ آندامانی فکر کنید. آن‌ها به شکل انبوه مردند؛ و قبلیۀ اونگه، آن‌ها دیگر شکار یا ماهیگیر نمی‌کنند. به طور کامل به غذایی که مسئولان در اختیارشان می‌گذارند، وابسته شده‌اند.

ماجراجویی ناکام چاو در جزیرۀ سنتینل شمالی، باعث خشم در هند شده و موضع دولت را تایید می‌کند. یک مردم‌شناس که با پروندۀ این میسیونر آمریکایی در ارتباط بوده است، گفته که هیچ برنامه‌ای برای رفتن به جزیره و بازگرداندن بقایای جسد او وجود ندارد.

این مسئول می‌گوید: آن‌ها به سوی هر متجاوزی تیر پرتاب می‌کنند. این پیام آنهاست، می‌گویند، به این جزیره نیایید، و ما به این خواسته احترام می‌گذاریم.

منبع: فرادید

منبع: جنوب نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jonoubnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جنوب نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۸۵۲۴۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هفته اول مه؛ از آلرژی های مزاحم تا اثرات ورزش بر سلول‌های بدن

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، مجلات علمی عامه‌فهم برای ارتباط جامعه علمی با مردم عادی بسیار اهمیت دارند. این مجلات می‌توانند پژوهش‌ها و دستاوردهای علمی را به زبانی قابل فهم برای مخاطبان عرضه کنند. از آنجایی که این نشریات به‌سرعت (در فواصل حداکثر ماهانه) به‌روزرسانی می‌شوند، جریانات و پارادایم‌های جدید علمی را در دسترس عموم قرار می‌دهند. در این سلسله گزارش‌ها، مروری بر پرونده‌های جلد مجلات اصلی ترویج علم جهان خواهیم داشت.

*** 

 نیچر

ورزش چه تاثیراتی بر سلول های بدن انسان دارد؟

مریم ملی/  همه ما خیلی خوب می‌دانیم که ورزش چه نقش پر رنگی در سلامتی ما دارد اما گستره تغییرات عظیمی که ورزش کردن در سازوکار سلول‌های  بدن انسان به وجود می‌آورد، هنوز مورد مطالعه محققان است. پرونده ویژه این شماره مجله نیچر به تغییراتی که دویدن روی تردمیل بر موش‌های مورد آزمایش به وجود آورده،اختصاص یافته است. در طول هشت هفته تمرینات استقامتی موش‌ها روی تردمیل، تغییرات اپی‌ژنوم، پروتئوم، متابولوم و لیپیدوم در مجموعه وسیعی از بافت‌های بدن موش مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. محققان این پژوهش هزاران تغییر مولکولی را شناسایی کردند که نشان می‌دهد مزایای حاصل از ورزش در حوزه سیستم ایمنی و متابولیسم و کاهش استرس در بدن انسان بسیار قابل توجه بوده است. یکی از نتایج جالب این تحقیقات این است که تغییرات حاصل  از ورزش در دو جنس مرد و زن متفاوت است. به طور کلی بررسی بافت‌های بدن انسان در سطح سلولی، حاکی از این است که ورزش بر بیماری‌های مختلفی مثل کبد چرب غیر الکلی، بیماری‌های التهابی روده، سلامت قلب و عروق و بافت‌های آسیب دیده تاثیرات زیادی دارد. کاوش‌های جدید در این باره می‌تواند از جزییات تاثیر ورزش بر سلول‌های مختلف بدن انسان را روشن کند و به تبع آن راهکارهای درمانی با کمک ورزش برای بیماری‌ها معرفی شود.

نیوساینتیست

با آلرژی های‌مان چه کنیم؟

با رسیدن فصل بهار انواع آلرژی‌ها به اوج خودشان می رسند و تازه اگر شما به خوراکی هایی مثل بادام زمینی و کنجد و ... حساسیت داشته باشید که دیگر نور علی نور است چون آن وقت گستره آلرژی‌هایتان بسیار وسیع می‌شود. شما احتمالا در هر رستورانی به راحتی نمی‌توانید غذا بخورید و در سفرها نمی‌توانید غذای ملل مختلف را امتحان کنید. برای خیلی‌ها، گستره حساسیت از بادام زمینی هم فراتر می‌رود و به خوراکی‌های رایجی که همه ما در طی روز از آنها می‌خوریم می‌رسد مثلا سویا، شیر گاو، ماهی، آجیل‌ها و حتی تخم‌مرغ! بعضی‌ها هم به انواع میوه‌ها حساسیت نشان می‌دهند. در نگاه اول و برای کسانی که به آلرژي‌های مختلف مبتلا نیستند شاید کنار آمدن با این موضوع راحت و ساده باشد در حالی که واقعا این طور نیست. این که در هر مهمانی و سفر با خوراکی‌هایی مواجه باشید که فرآوری رویشان انجام شده و ترکیباتشان با طور دقیق روی بسته‌بندی‌شان قید نشده است، همیشه شما را با اضطرابی دائمی همراه می‌کند اضطرابی که باعث می‌شود از تجربه‌های جدید اجتناب کنید. با این حال چندین روش تشخیصی و درمانی برای آلرژی‌ها پیشنهاد شده است که در مقاله اصلی مجله نیوساینتیست می‌توانید آن ها را بخوانید.

ساینس

نشر اطلاعات از شبکه‌های مردمی

مردم معمولا تمایل دارند افکار احساسات و رفتارهای کسانی که از نظر اجتماعی با آنها در ارتباط هستند را کپی کنند. اینفلوئنسرها از مسیر شبکه‌های اجتماعی می‌توانند چنین تاثیراتی را بر مردم داشته باشند و به تقویت اهدافی مثل بهبود سلامت، افزایش ثروت، یادگیری و موضوعات دیگر کمک کنند. محققان به دنبال این هستند که راهی را پیدا کنند تا از این پدیده اجتماعی استفاده‌ای سودمند داشته باشند، نتایج این پژوهش‌ها به عنوان مقاله اصلی در این شماره مجله ساینس منتشر شده است. واقعیت این است که برای بهره‌برداری از سرایت اجتماعی به ابزارهایی برای شناسایی افراد موثر در شبکه‌های اجتماعی نیاز است. از طرفی برای این که چنین ابزارهایی حداکثر کارایی خود را نشان دهند باید بدون نیاز به صرف زمان و هزینه زیاد و حتی گاهی بدون استفاده از شبکه‌های اجتماعی قابل بهره‌برداری باشند، اما چطور؟ یک واقعیت ریاضی درباره ارتباطات افراد در الگوریتم روابط اجتماعی وجود دارد که می‌گوید دوستان شما، دوستان بیشتری از شما دارند این قضیه به پارادوکس دوستی معروف است. محققان با کمک این اطلاعات خانواده‌هایی را در روستایی نزدیک به هندوراس انتخاب کردند و آموزش‌هایی درباره سلامت مادر و کودک به آنها دادند و بعد مداخله‌ای را با ارتباط اجتماعی تصادفی افرادی که آن خانواده را می‌شناختند ترتیب دادند. این آزمایش کمک کرد تا آنها بتوانند نتایج پدیده سرایت اجتماعی را در یک جامعه با محدوده جمعیت روستایی بررسی کنند. این که چطور می‌توان الگوریتمی را به کار برد تا پدیده سرایت اجتماعی بتواند در مسیر آگاهی‌بخشی یا اطلاع رسانی برای موضوعات سلامت عمومی کار کند موضوع اصلی این پژوهش‌هاست.

انتهای پیام/